Imiona dwudziestu czterech wodzów

Uczynił je Pan na początku istnienia świata. Obdarzył też tymi cechami tchnienie człowiecze i stworzył mu opiekuńcze duchy, które nim władają. I tchnął weń je. Znając ich imiona, można je wezwać przed oblicze lub prosić o ocalenie w słabości. Duchy jednak rzadko słuchają. Nikt nie poznał ich imion. Dają człowiekowi moc, ale nie ustalają, jak to wykorzysta. Wszystko zależne jest w tym od samych ludzi.

Następnie odczytał imiona, wykonując wolę:

– Oto idzie Amachiel, władca pychy.

– Oto idzie Numa, pan rozkoszy.

– Oto idzie Reguiel, twórca miłości.

– Oto idzie Toriel, przyjaciel zdrady.

– Oto idzie Worivel, niosący nadzieję.

– Oto idzie Gader, pełen smutku.

– Oto idzie Hdial, a za nim podąża zwątpienie.

– Oto idzie Seragiel, niosąc miły naszym sercom honor.

– Oto idzie Miguel, niosąc w swych ramionach oddanie.

– Oto idzie Rafazel, pełen sentymentu.

– Oto idzie Mitiel, przepełniony wiernością.

– Oto idzie Ardal, niosący szacunek.

– Oto idzie Mittaniel, pełen przyjaźni.

– Oto idzie Araziel, niosąc tęsknotę.

– Oto idzie Liporel, pan tchórzostwa.

– Oto idzie Natangiel, odwaga z nim współgra.

– Oto idzie Karimel, a imię jego oznacza męstwo.

– Oto idzie Jozuel, a drogą mu poświęcenie.

– Oto idzie Mitwiel, przewodniczy strachowi.

– Oto idzie Azaragal, a wiedza mu drogą.

– Oto idzie Demigurgiel, mądrość przywołuje w słowach.

– Oto idzie Dametiel, wytrwałe orędzie.

– Oto idzie Zachiel, oznaczający cierpliwość.

– Oto idzie Urgiel, co znaczy pamięć.

Stanęli wtedy wszyscy przed Panem, naprzeciw Tronu. A On im przekazał słowo. Imiona te zostały odkryte przed tym zgro­madzeniem. Od teraz stało się jasne, że nadszedł właściwy czas na ocenę człowieka. I wyznali wodzowie Panu, czyny i przewinienia lu­dzi. A Pan, po ich wysłuchaniu, oburzył się. I zasiadło dwudziestu czterech wodzów na swych tronach, wokół Tronu Pana. Zgroza ogar­nęła lu­dzi i przerażenie. 

Fragment z książki Pierwsza wojna w niebie: Dziedzictwo